مویه هنرمند در قاب اثر

هنر زاییده درد است و این در نمایشگاه آثار سه هنرمند گیلانی حامد بهروزکار ، منیر صحت و عنایت سیگارودی پدیدار می شود.

جارستان_ گرچه نمایشگاه،  عنوان “هرکس به درد خویش مویه می کند” را بر خود دارد اما  از رنجهای  بشری سخن می گوید . همان که شاملو سرود : ” من درد مشترکم مرا فریاد کن”.

حامد بهروزکار ۹ اثر از مجموعه باغ سوخته خود را به نمایش گذاشته . هنرمند در این آثار روایت جدیدی از اسطوره ها ارائه داده است.  تصویری که در آن دیگر سیمرغ افسانه ای محبوب و مورد اکرام نیست که زخمی شمشیر انسان است.

پهلوان نیز در آثار او دیگر نه اژدها و دیو که سیمرغ کش است.باره بی سوار در دشت سوخته تنهاست ، حیوانات گویا آخرین نمونه از گونه های خود در تشویش انقراض بسر می برند و آتش به جان درخت و طبیعت افتاده و خاکستر به جای گذاشته.

در نقاشی های بهروزکار از رنگ و نور خبری نیست هرچه هست سیاهی است و تیرگی و اندک نوری برای نشان دادن سوژه.

این نقاش و پژوهشگر هنرهای تجسمی می گوید :کارهای من از ابتدا به این شکل نبود. جنبه انتزاعی کارهایم در ابتدا بیشتر و رنگها شدیدتر و رنگ آمیزی شادمانه تر بود اما اوضاع پیرامون که عوض می شود در نقاشی هم نمود پیدا می کند .

باغ سوخته بهروزکار که چند نمونه از آن در این نمایشگاه در معرض تماشا قرار داده شده  ، خودنابودگری انسان را نشانمان می دهد . آن گاه که انسان تیشه به ریشه خود می زند نه فقط محیط زیست که اخلاقیات و همه چیز .

این گونه است که پهلوان به جای کشتن اژدها بعنوان نماد پلیدی و دشمنی با انسان ، بر تن سیمرغ اسطوره ای پرنده افسانه ای یاور انسان زخم می زند .

به زعم هنرمند ،  ما سیمرغ هایمان را می کشیم اینگونه که یکی را بزرگ و نامی و بعد نابودش می کنیم  یا اگر نقشی در بزرگ کردنش نداشته باشیم وقتی به جایی برسد به جای تلاش برای بالا کشیدن خودمان به خاطر عقده های درونی، برای پایین کشیدن او از صدر تلاش می کنیم .

کارهای منیر صحت زبانی کاملا زنانه دارد. هنرمند در ۵ تابلو به سبک انتزاعی تصویری از زن در دوران های مختلف را با تکنیک کولاژ و دوخت به نمایش گذاشته است .

صحت این گونه بیان می دارد  : در تعریفهایی که از زن در دوران مختلف ارائه شده واقعیت وجودی زن را نمی توان دریافت و تنها پوسته ای و تعریفی به جا مانده . در این  تعاریف خود زن واقعی وجود خارجی ندارد.

کارهای عنایت سیگارودی بسیار ذهنی و انتزاعی است و پیچیدگی اش ذهن مخاطب را به چالش می کشد. و هنگامی که در می یابیم که هنرمند، پزشک روان درمانگر است دغدغه های ذهنی او را بهتر درک می کنیم .

سیگارودی شش اثر را در این نمایشگاه عرضه کرده . آثاری با محتوای مرگ و جاودانگی .

می گوید در اتمسفری یک سری تصاویر پیاده می شوند . نقاشی می تواند گویا باشد یا نباشد و به زبان تصویرباید تصویر را درک کرد. ۶ کار در نمایشگاه دارم که راجع به مرگ و جاودانگی است . کارها برخی سورئالند و برخی رئالیسم جادویی .

و اما سیاوش یحیی زاده مدیر نگارخانه پویا می گوید سال ۸۱ اینجا را تاسیس کردم تا مکانی باشد برای ارائه آثار هنری به مردم.

این هنرمند و مدرس نقاشی  معتقد است اثر نقاشی سریع در سرمایه داری کالا می شود و  از اهداف من این بود که پول را بعنوان واسطه گالری دارها حذف کنم.

می گوید زبان تجسمی در ایران مهجور است و از این رو وظیفه من گالری دار این است در جامعه ای که همه دارند بمباران عکس می شوند مردم را با آثار نقاشی مواجه کنم .

به باور او گالری دار باید حلقه واسط بین هنرمند مدرن و محقق باشد، وگرنه کارهای بازاری ایجاد می شود .

این نمایشگاه از ۱۸ مهر ماه ۱۳۹۸ به مدت یک هفته به جز روز جمعه در گالری پویا رشت  صبح و عصر در معرض دید علاقمندان است. 

نشانی گالری پویا رشت ، سبزه‌میدان، ابتدای خیابان لاکانی، پلاک ۱۹۶ ./ ایرنا